Księgozbiór jest bardzo zróżnicowany pod względem formy. Związane jest to z długotrwałym kształtowaniem się i pochodzeniem woluminów z różnych kolekcji. Szczególne formy biblioteczne stanowią klocki.

Klocek introligatorski, inaczej druki współoprawne, to dwa lub więcej dzieł, których każdy stanowi jednostkę katalogową, połączonych mechanicznie wspólną oprawą. Drugie i następne dzieła klocka noszą nazwę adligatów. Połączenie wspólną oprawą wynikało z oszczędności materiałów – dawna książka była dobrem luksusowym. Części klocka dobierano bardziej pod względem formatu, stąd bardzo różne dzieła zawarte w jednym woluminie. Współoprawne pozycje przycinano do jednej wielkości, często kosztem druku. W tradycji misjonarskiej klocki introligatorskie zwano zwykle konwolutami.

Niezwykle cenny i obszerny, dział w Bibliotece misjonarskiej stanowi zbiór druków ulotnych. Są one kapitalnym odzwierciedleniem ducha epoki i odnoszą się do najróżniejszych dziedzin życia społeczno-politycznego 2 poł. XVIII w. i I poł. XIX w. Zawierają m.in. listy pasterskie, kazania, sumariusze, mowy pogrzebowe, panegiryki, mowy sejmowe z lat 1766-1794, materiały Komisji Edukacji Narodowej.