Celem tej wystawy było zaprezentowanie zbiorów biblijnych. Można na niej było obejrzeć m.in. unikatowe biblie łacińskie: Biblia Sacra z 1260 r., Biblia Sacra z 1480 r., oraz najstarsze wydania Pisma Świętego w języku polskim: Biblię Leopolity z 1561 r, Biblię Brzeską z 1563 r., Biblię Wujka z 1599 r. i Biblię Gdańską z 1623 r. Głównym motywem łączącym woluminy pokazane na wystawie były drzeworyty i miedzioryty umieszczone różnych wydaniach Pisma Świętego.
Elementem spinającym wystawę były grafiki Gustawa Doré. Sławę zawdzięcza on ilustracjom do dzieł klasyki literatury światowej, w tym Biblii powstałym w latach 1864 – 1866.
Cykl 230 grafik – wykonanych na podstawie szkiców artysty przez zespół 40 rytowników – stał się jednym z wzorców dla ilustrowania tekstu Pisma Świętego w II połowie XIX i XX wieku. Wielu mistrzów podejmowało się ilustracji motywów Biblijnych, lecz Doré należy do najbardziej znanych. Jego prace stoją na pograniczu romantyzmu i realizmu Realistyczny styl Doré tchnął nowe życie w te prawdziwe historie.
Wystawie towarzyszyły plansze prezentujące najstarsze wydania Biblii polskich.
