Tradycja prowadzenia przez Księży Misjonarzy misji zagranicznych wśród pogan sięga czasów św. Wincentego a Paulo. Jeszcze za jego życia pierwsi misjonarze francuscy udali się na Madagaskar. Misjonarzy można też było spotkać w Etiopii.
Na przełomie XVII/XVIII w. włączyli się w ewangelizowanie dalekich i tajemniczych Chin. Pierwszym duchowym synem św. Wincentego, który dotarł do Chin w 1697 r. był ks. Ludwik Appiani. Później misja ta kontynuowana była głównie przez misjonarzy francuskich. Pozytywne nastawienie ze strony władz chińskich pod koniec XVIII w. dawało dobre podstawy do działalności duszpasterskiej. W pierwszej połowie XIX w. sytuacja ta zmieniła się, a z czasem doszło do krwawych prześladowań. Wielu misjonarzy jak i tubylców, którzy przyjęli chrześcijaństwo zginęło śmiercią męczeńską. Najbardziej znani to św. Franciszek Regis Clet (1748-1820) i św. Jan Gabriel Perboyra (1802-1840).
W okresie międzywojennym w dzieło ewangelizacji Chin włączyła się Polska Prowincja Zgromadzenia Misji. Wizytator ks. Józef Kryska CM wysłał pierwszą grupę do Chin 3 XI 1929 r. Swoją działalnością objęli teren wokół Shuntehfu. W 1932 r. wizytator zdecydował o wysłaniu kolejnej grupy w celu objęcia nowego terenu misyjnego – była to placówka w Wenchow, w prowincji Czekiang. W 1933 r. Stolica Apostolska utworzyła prefekturę apostolską z siedzibą w Shunteh-fu mianując jej prefektem misjonarza ks. Ignacego Krauze CM. Misja ta przetrwała do rok 1948, kiedy to została zamknięta przez nowe władze komunistyczne. Misjonarze rozjechali się do różnych krajów m.in. pracowali wśród Polonii w Brazylii i USA.
Celem wystawy jest ukazanie poprzez liczne eksponaty pięknej, tajemniczej kultury i sztuki chińskiej. Wystawa została podzielona na cztery główne części.
W pierwszej z nich można obejrzeć przedmioty ukazujące pamiątki związane z posługą duszpasterską. Znajdziemy tam m.in. kielich chiński, przenośny ołtarz czy dwa duże katechizmy planszowe ukazujące sceny biblijne przeplatane obrazkami z życia codziennego Chińczyków. W tej części umieszczono również relikwiarze misjonarskich męczenników. W drugiej części zgromadzono eksponaty ilustrujące wierzenia religijne Chińczyków. Spotkamy tutaj wiele wizerunków Buddy i różnych bóstw opiekuńczych jak również przedmioty związane z kultem przodków. W następnej części umieszczono przedmioty codzienne użytku między innymi naczynia kuchenne zarówno z mosiądzu jak z porcelany. Czwarta część ekspozycji obejmuje przedmioty związane z dworem mandaryna. Zobaczymy tutaj bogato zdobione jedwabne kimono, pantofelki noszone przez damy chińskie jak również buciki używane przez dzieci, toaletki, parasolkę, wachlarz. z futerałem.
Niewątpliwie najcenniejszym eksponatem w tej części jest suto złocone i rzeźbione dziewiętnastowieczne łoże arystokraty chińskiego z Ning-po (jedyne w Polsce), nad którym została zawieszona kotara zasłaniająca kiedyś sanktuarium Buddy w Wenchow.
Do ciekawostek zaliczyć możemy również wyroby wykonane z kości słoniowej takie jak: pudełko na przybory do szycia, pudełko na karty, czółenko, puzderko czy figurki postaci ludzkich. Na uwagę zasługuje również zestaw lekarstw z medycyny naturalnej, drewniane pieczęcie miast chińskich czy wreszcie komplet przyborników złożony z zestawu na papier i pióra, przyrządu do suszenia pieczątek, przycisku do papieru i podpórek do książki wykonany z laki.
About the Author
