Misja polska w pismach św. Wincentego a Paulo

Termin: 27 stycznia do 26 lutego 2025 (poniedziałek – środa 14.00 – 16.00)
Celem wystawy jest prezenta wybranych listów św. Wincentego a Paulo napisanych do współbraci w Polsce w latach 1652-1660. Okazją do prezentacji listów jest rozpoczęty Jubileuszowy Rok z racji 400-lecia Zgromadzenia Księży Misjonarzy. Na ekspozycji oprócz listów można będzie zobaczyć także wybrane publikacje przybliżające postać Założyciela i różne edycje językowe listów Wincentego skierowane do misjonarzy i sióstr miłosierdzia.
Wincenty pisał listy do następujących misjonarzy: ks. Lamberta aux Couteaux, ks. Mikołaja Guillot, ks. Mikołaja Duperroy, ks. Karola Ozenne, ks. Wilhelma Desdames oraz ks. Stanisława Żelazowskiego.
Warto podkreślić posługę trzech kapłanów: Ks. Lambert aux Couteaux w 1651 roku przybył do Warszawy wraz z grupą innych współbraci. Wincenty powierzył mu organizację od postaw całej misji w kraju rozdartym wojnami i dziesiątkowanym przez zarazę. Jego wysiłkom Bóg hojnie błogosławił, choć misja trwała krótko, ks. Lambert zmarł 31 stycznia 1653 roku jako ofiara poświęcenia i oddania się, dotknięty zarazą. W 1653 roku Wincenty skierował do Polski ks. Karola Ozenne’a, powierzając mu kierownictwo misji polskiej. Wincenty mówił o nim: „To Boży człowiek, gorliwy i oderwany od świata, mający dar przewodzenia i zdolność pozyskiwania ludzi w wewnątrz zgromadzenia i poza nim”. Niestety życie tego wybitnego misjonarza było krótkie: zmarł w Warszawie 14 sierpnia 1658 roku. Ks. Wilhelm Desdames przybył do Warszawy z Lambertem aux Couteaux w listopadzie 1651 roku. Pracował pośród rozlicznych trudności, z godnym podziwu poświęceniem. Po śmierci Karola Ozenne’a (14 VIII 1658 r.) został superiorem misji. Renat Alméras wezwał go do Francji w 1669 roku.
Analizując korespondencję Wincentego dostrzegamy jego radość w związku z pomyślnym rozwojem misji polskiej. Cieszył się, że misjonarze robili coraz większe postępy w języku polskim, a niektórzy prowadzili nawet katechizację w tym języku. Cieszył się także z niezmiennej hojności i opieki, jaką otaczała jego duchowych synów królowa Maria Ludwika Gonzaga.